Oι άγγελοι δεν φεύγουν ποτέ από κοντά μας.

Γράφει η Νένα Παπαδοπούλου.

Είναι ένας τρόπος να σου μιλήσω! Να σου γράψω όλα αυτά που έχασες από την ζωή μας τόσα χρόνια που λείπεις σε αυτό το ταξίδι στον ουρανό! Τα έχασες; Ή τα βλέπεις από κει ψηλά και χαμογελάς; Θέλω να σου πω όλα αυτά που δεν πρόλαβα να σου εξηγήσω, όλα αυτά που ένιωθα αλλά δεν ήξερα πώς να στα εκφράσω! Ήμουν μικρή, ήσουν άρρωστη! Δεν ήθελα να σε φορτώσω συναισθηματικά και τα κρατούσα όλα μέσα μου! Είχες τόσα να παλέψεις, τόσα κακά κύτταρα μέσα σου να νικήσεις! Και τα κατάφερνες αλλά ήταν σαν αυτά τα δέντρα που νομίζεις ότι τα χεις ξεριζώσει αλλά οι ρίζες τους είναι τόσο βαθιά στο χώμα που ξεπροβάλλουν ξανά λίγο παραδίπλα! Έτσι ήταν και το δικό σου σαράκι, αγαπημένη μου, το σκοτώναμε από δω και φύτρωνε αλλού!

Δεν το έβαζες κάτω όμως ούτε στιγμή! Ήξερες ότι ήσουν πιο δυνατή και θα το ξερίζωνες όπου και αν εμφανιζόταν! Φάρμακα, εγχειρήσεις, νοσοκομεία, γιατροί αλλά εσύ εκεί! Δυνατή και αποφασισμένη! Δυστυχώς μαζί με σένα ήταν πεισματάρα και η αρρώστια, σε αποδυνάμωνε όλο και περισσότερο, τρεφόταν από σένα και πολλαπλασιαζόταν! Μέχρι που έφυγες και ηρέμησες! Ναι, έτσι έπρεπε να γίνει, όσο και αν μας πόνεσε, έπρεπε να φύγεις! Να ηρεμήσεις, να σταματήσεις να πονάς! Και ήσουν τόσο όμορφη όταν έφυγες, τόσο γαλήνια!

Πήρα πτυχίο, θεία!!! Σε έψαχνα κάτω στο πλήθος να πανηγυρίσεις μαζί με τους υπόλοιπους, να μου δώσεις τις ευχές που μόνο εσύ ήξερες! Όπως αυτή στα τελευταία μου γενέθλια, που ευχήθηκες αστειευόμενη αν δεν μπορέσω να βρω δουλειά, να βρω έναν άντρα που να έχει δουλειά! Αλλά πρώτα να τον φέρω να τον γνωρίσεις εσύ και μετά να τον πάω στους γονείς μου! Να του δώσεις οδηγίες επιβίωσης στο σόι μας, έλεγες!

Τον βρήκα, θεία! Του μίλησα για σένα! Του είπα ότι εσύ μου τα έμαθες όλα! Ότι ήσουν σαν δεύτερη μαμά μου! Ότι έκλαιγα στον γάμο σου γιατί ήθελα να ρθω στην αγκαλιά σου, ότι εσύ μου έμαθες να βάφομαι, ότι σε σένα μίλησα για τον πρώτο μου έρωτα, ότι μαζί πήγαμε πρώτη φορά στο γυναικολόγο, ότι σου είχα τεράστια αδυναμία!

Φόρεσα και νυφικό, θεία! Έλειπες από κείνη την μέρα που πήγα να το διαλέξω! Έλειπες από την επιλογή των μπομπονιέρων, από το στόλισμα του πατρικού μας σπιτιού, από τους χορούς! Σου άρεσαν τόσο όλα αυτά! Δεν ήρθες να κάτσεις εκεί στο νυφικό τραπέζι κοντά μου, στο είχα υποσχεθεί, θυμάσαι; Ήσουν εκεί όμως ε; Ένιωθα την αύρα σου και σε γνώρισα σε όλους μέσα από μια φωτογραφία στο βίντεο της δεξίωσης!

Το καλύτερο δώρο όμως, μου το έστειλες εσύ μαζί με τον θεούλη! Μια μικρή ψυχούλα να μεγαλώνει στην κοιλίτσα μου και να με κάνει μαμά! Ήξερες πόσο πολύ το ήθελα!!!

Έχω έναν υπέροχο γιο, θεία, και θα του μιλήσω για σένα μόλις μεγαλώσει! Θα του δείξω το πιο φωτεινό αστέρι του ουρανού μια νύχτα και θα του πω ότι εκεί είσαι! Θα του μάθω να φωνάζει την θεία Λελέ στην προσευχή του για να τον προσέχει από κει ψηλά!

Να μας προσέχεις όλους, θεία! Και να είσαι ήρεμη εκεί πάνω!

Σε σκεφτόμαστε και σ’ αγαπάμε πάντα!

Αφιερωμένο στον πιο δυνατό άνθρωπο που έχω γνωρίσει στην ζωή μου!

Μακάρι τελικά ο καρκίνος να ήταν μόνο ζώδιο, και να γυρνούσαν πίσω όλοι όσοι έχασαν την μάχη μαζί του!

LoveLetters