Tagged as: Βίκυ Πλευρίτη

Γράφει η Βίκυ Πλευρίτη Πριν καιρό σε έβγαλα από τη ζωή μου. Τώρα σε βγάζω και από τη σκέψη μου!Τι να το κάνω μάτια μου;Τι να το κάνω μάτια μου που οι αγκαλιές σου έγιναν θηλιές σφιχτές που με έπνιξαν;Tι να το κάνω μάτια μου που τα χάδια σου τα τρυφερά γίναν α...

Γράφει η Βίκυ Πλευρίτη Είναι και κάτι μέρες που ενώ έχεις καλά καμουφλαριστεί πως έχεις προχωρήσει, νομίζεις πως σε έχεις ξεγελάσει, έρχονται αυτά τα νήματα από τα παλιά και σε τραβάνε. Το ξέρεις μέσα σου καλά πως δεν γίνεται εκείνες τις στιγμές τυχαία να τα ...

Γράφει η Βίκυ Πλευρίτη Είχαν περάσει μόλις μερικοί μήνες χρονικά. Όμως ώρες ατέλειωτες, αν αλλάξεις το ζύγι. Στιγμές νοσταλγίας και θυμίσεων, στιγμές θυμού. Ώρες αργές και βαριές .Ματιές κατακόκκινες από το κλάμα και την ένταση  από ξεσπάσματα της λύπης. Κραυ...

Γράφει η Βίκυ Πλευρίτη Κάτι φωνάζει μέσα μου και μου υπαγορεύει να πιάσει το χέρι το στυλό να βάλει τις σκέψεις σε σειρά μην τα χα και βρει μια άκρη.Μια άκρη, να ξαποστάσει η καρδιά σε μία αγκαλιά αληθινή, σε μία ζεστή γωνιά του καναπέ να μπει να ησυχάσει, να...

Γράφει η Βίκυ Πλευρίτη Οι μέρες περνούν, το ίδιο και οι μήνες. Στου μυαλού τα στενά τυχαία περνάς, γίνεσαι εικόνα κάποιες φορές ακόμα και οφθαλμαπάτη. Γελιέται το μυαλό όπως γελάστηκε και η καρδιά.Μέσα μου ζεις δεν ήσουν ένας τυχαίος περαστικός. Άφησες το βαθ...

Γράφει η Βίκυ Πλευρίτη Και πώς να ζήσω εγώ χωρίς τον ερωτά μου! Χωρίς εσένα, να που ζω, χωρίς τα χάδια σου, τις αγκαλιές σου, έγιναν πληγές, έγιναν θυμός, έγιναν απογοήτευση ώσπου ξεθύμαναν! Πήραν το χρόνο που τους έπρεπε και έκαναν σιγά σιγά και βασανιστικά ...