Tagged as: ελένη σάββα

Γράφει η Ελένη Σάββα Ξημέρωσε... Ο ήλιος ανέβηκε ψηλά, καίει. Τα λουλούδια; Στα καλύτερά τους. Πανδαισία χρωμάτων! Τα χαμόγελα; Ολοένα και περισσότερα. Βροχή πια βλέπουμε σπάνια. Αργεί να νυχτώσει. Θα αργήσει να νυχτώσει, ακούς; Θα έχει για πολύ ακόμα ήλιο......

Γράφει η Ελένη Σάββα Θα με κοιτάξεις άραγε ποτέ στα μάτια; Θα με κοιτάξεις άραγε ποτέ αληθινά; Θα μου πεις "σ' αγαπώ" γεμάτο νόημα; Θα νιώσω ποτέ το βλέμμα σου να συναντά το δικό μου;Αναρωτιέμαι, αναρωτιέμαι αν πότε θα με δεις στα μάτια, θα δεις την αλήθεια κ...

Γράφει η Ελένη Σάββα Ακόμα και το βλέμμα σου, ένα ψέμα ήταν. Μόνο που εγώ, δυστυχώς (ή ευτυχώς, ποιος να ξέρει) δεν το κατάλαβα απ' το πρώτο λεπτό. Το βλέμμα σου ήταν πάντα λίγο, λίγο για αγάπη. Η αγάπη, η αγάπη δεν φαινόταν να ξεχειλίζει από πουθενά, όπως γί...

Γράφει η Ελένη Σάββα Ζόρικα! Ζόρικα τα βράδια που γυρνάς στο μυαλό μου. Πολύ. Ξαφνικά το μυαλό μου γίνεται μια μικρή πόλη, που συγκεντρώνει όλους τους τόπους όπου ζήσαμε για λίγο εμείς. Πονάει.Κάπου σ' αυτά τα δρομάκια που σχηματίζονται, είσαι κι εσύ. Αχνοφαί...

Γράφει η Ελένη Σάββα Εγώ, εσύ, κι ο ουρανός. Ήθελα κάτι παραπάνω; Όχι. Μα το πρόβλημα είναι που ποτέ δεν ρώτησες. Ποτέ δεν άκουσες, κι ας μιλούσα για ώρες. Ποτέ δεν είδες, κι ας σου έδειχνα επίμονα. Ποτέ.Ούτε μια φορά. Το πιστεύεις; Τώρα που το ακούς, το πιστ...

Γράφει η Ελένη Σάββα Νόμιζα σου τα είχα πει όλα. Σου είχα πει πόσο μου αρέσει να ξυπνάω τα πρωινά και να αφήνω τον ήλιο να με λούσει, πόσο μ 'αρέσει να ψάχνω στα δέντρα να βρω πουλιά που έκατσαν να ξαποστάσουν και να τα παρακολουθώ για λίγα λεπτά, να δω τη δι...

Γράφει η Ελένη Σάββα Και ποιος σου είπε πως εγώ δεν πονάω;Εγώ, που η καρδιά μου γινόταν χίλια κομμάτια κάθε φορά που η δική σου απομακρυνόταν, κι όμως, ενωνόταν ξανά. Εγώ, που με τόση αγάπη μιλούσα για σένα, ακόμα κι όταν εσύ κοιτούσες πολύ, πολύ μακριά. Εγώ,...

Γράφει η Ελένη Σάββα Τουλάχιστον, το προσπαθήσαμε. Τουλάχιστον, μπορούμε περήφανα να πούμε πως προσπαθήσαμε. Έστω κι αν δεν μας βγήκε, έστω κι αν πια σπάνια ανταλλάζουμε βλέμματα και λέξεις.Το προσπαθήσαμε, γι' αυτό έχουμε κι οι δύο αναμνήσεις χαραγμένες στην...

Γράφει η Ελένη Σάββα Και για πες μου, πώς τα κατάφερες και με έκανες να μη σε θυμάμαι πια; Δύσκολο, ακατόρθωτο θα έλεγα κάποτε. Και να που έγινε. Αλλά το ξέρω, δεν φταις εσύ. Εγώ φταίω, που άλλαξα. Άλλαξα και το χαίρομαι και νιώθω σαν να ανθίζουν κάθε μέρα πι...