Tagged as: κρυσταλλένια γαβριηλίδου

Γράφει η Κρυσταλλένια Γαβριηλίδου Είναι κάτι μέρες όλο "θύμησες". Αυτές που σε υποχρεώνουν να μιλήσεις με τις μνήμες σου όλες. Όσους πέρασαν από τη ζωή σου και φέραν μαζί τους στιγμές που δυστυχώς αυτές δεν τις πήραν φεύγοντας, τους λίγους που εν τέλη έμει...

Γράφει η Κρυσταλλένια Γαβριηλίδου Θέλω λίγες μέρες να κοιμηθώ. Να κλείσω τα μάτια σε όλα και να βυθιστώ. Ξέρεις, λίγο χρόνο για μένα. Ίσως να με βρω. Βουλιάζω πάλι. Και πάει καιρός από τότε που οι λέξεις μιλιά μου ήταν. Κι έμεινα βουβή, "άνιωθη" και άπραγη...

Γράφει η Κρυσταλλένια Γαβριηλίδου Είναι που τα γενέθλιά σας με μελαγχολούν κι οι ευχές τους το ίδιο. Είναι γιατί δε θέλω να μεγαλώνετε. Είναι που με το χρόνο θυμώνω γιατί τις μνήμες ξεμακραίνει. Είναι που σας χρειάζομαι ακόμα και σας έχω ανάγκη για πολλά...

Γράφει η Κρυσταλλένια Γαβριηλίδου Ξέρεις, όπως μου στέκομαι εγώ, όπως με προσέχω,  καλύτερα από μένα κανείς δε θα μπορέσει να το κάνει. Ξέρεις, εγώ τις ξέρω τις πληγές μου, τις δικές μου αλλά κι όσες προκάλεσα Ξέρω τα άτρωτα και τα τρωτά μου Τα καλά κα...

Γράφει η Κρυσταλλένια Γαβριηλίδου Οι άνθρωποι φεύγουν ή μένουν Λησμονούν ή θυμούνται Μα προχωρούν Όπως και να χει το κάνουν Γιατί όλα πρέπει να πάνε με τη ζωή Να βρουν νέα χρώματα Τρόπους, λέξεις, ζωή, ανθρώπους, λόγους Μα προχωρούν Προς τα μπρος Π...

Γράφει η Κρυσταλλένια Γαβριηλίδου Δεν ξέρω που είσαι, μα θα σε ψάξω. Όπου γυρνάς, θα σε φωνάξω. Χθες ξαγρύπνησα λέει, για να διαπραγματευτώ με τα όνειρα Τους ζήτησα, να σ’ αφήνουν να έρχεσαι να σε βλέπω. Να μην το σβήνουν από τη μνήμη μου μετά, να το ...

Γράφει η Κρυσταλλένια Γαβριηλίδου Ξέρω ότι έχεις αγκάθια και κατάλοιπα. Όλοι έχουν, στην βαλίτσα των αναμνήσεων Έχουμε και δάκρυα! Μετρούνε αντίστροφα φυγές, αναμνήσεις και πληγές εσωτερικές που θα σε συντροφεύουν, επιδερμικές που θα σε φυγαδεύουν! Επ...

Γράφει η Κρυσταλλένια Γαβριηλίδου Ένα καταγώγι και ο Ηemingway να μας κοιτά. Μας κατασκόπευε κανονικά ο τύπος. Κάτι τσιγάρα που πάλευαν να μη γίνουν, Jägermeister ποιος ξέρει πόσα -ρε βλάκα απ' το δικό σου το ποτήρι θα πινα -, μια παλιά μου συμμαθήτρια, κ...

Γράφει η Κρυσταλλένια Γαβριηλίδου Τα θέλω της ψυχής σου να τα φωνάζεις δυνατά. Και όταν θελήσουν να στα σωπάσουν να τα φωνάζεις δυνατότερα. Όχι για να ακουστούν αλλά για να τα ακούσεις εσύ και να μη φτάνουν στα αυτιά σου μήτε οι φωνές τους μήτε οι ψίθυροι. ...