Loading posts...
Η αγάπη ενώνει! Ο εγωισμός χωρίζει.

Η αγάπη ενώνει! Ο εγωισμός χωρίζει.

Γράφει η Λίνα Παυλοπούλου Άνοιξη!Η εποχή που ανθίζουν τα λουλούδια.Γιατί όμως μαραίνονται οι άνθρωποι; Τι μπαίνει ανάμεσα μας και μας χωρίζει;Με ποιο τρόπο πιάνεις στα χέρια σου ένα ροδοπέταλο;Όταν αναζητάς την απαλότητα και την τρυφερότητα στη σχέση, ο άλλος...
Τα κατάφερες μια χαρά, είδες που μπορούσες;

Τα κατάφερες μια χαρά, είδες που μπορούσες;

Γράφει η Σπυριδούλα Σγουρου Καλή χρονιά λοιπόν ! Μου λείψατε , ναι στ'αλήθεια. Υπάρχουν όμως κάποιες φορές, που για να βρούμε τον εαυτό μας , πρέπει να χαθούμε. 'Όταν μου τράβηξαν το χαλί κάτω απ'τα πόδια, εσείς με στηρίξατε. Μέσα απ'τα κείμενά μου, μοιραστήκ...
Είναι ευλογία που φθάσαμε ακόμα μια πρωτοχρονιά..

Είναι ευλογία που φθάσαμε ακόμα μια πρωτοχρονιά..

Γράφει η Πράξια Αρέστη Τι κι αν πέρασε ακόμη ένας χρόνος τόσο γρήγορα. Τι κι αν το 2022 μοιάζει να διήρκησε όσο κι ένα ανοιγόκλεισμα του ματιού, είναι τελικά ευλογία να μεγαλώνεις, να είσαι υγιής, να ζεις. Κι είναι ακόμη τόσες θάλασσες που δεν ταξιδέψαμε κα...
Έχεις δει σιωπές να ξεσκίζουν την σάρκα;

Έχεις δει σιωπές να ξεσκίζουν την σάρκα;

Γράφει η Μαρία Σταματοπούλου  Έχεις δει σιωπές να ξεσκίζουν ηδονικά την σάρκα σου;Έχεις δει πώς ο πόνος μετατρέπει τα γέλια, την χαρά της καρδιάς σε ένα κομμάτι πάγο, έτοιμο να καρφωθεί στα εσώψυχά σου ουρλιάζοντας για λίγη ακόμη χαρά;Έχεις νιώσει την σκέψη σ...
Απέραντη και απόλυτη η αγάπη μου για σένα, γιε μου!

Απέραντη και απόλυτη η αγάπη μου για σένα, γιε μου!

Γράφει η Φλώρα Σπανού  Κοιτάζω το ημερολόγιο και βλέπω την ημερομηνία κι είναι σαν να ήταν χθες που σε πήρα για πρώτη φορά στην αγκαλιά μου. Κι όμως έχουν περάσει δώδεκα ολόκληροι μήνες αφότου ήρθες στη ζωή μας. Ένας χρόνος όμορφος, γεμάτος από συναισθήματα, ...
Ούτε αυτό το μήνα δεν ήρθες…

Ούτε αυτό το μήνα δεν ήρθες…

Γράφει η Κατερίνα Μίσσια Ούτε αυτό το μήνα δεν ήρθες…Κι έρχεται που λες η στιγμή που ο πόνος γίνεται πέτρα.Κι ο πόνος παύει να στάζει δάκρυα, σταματάει να έχει φωνή, η ζωή του τελειώνει.Ξέρεις είναι πολλά τα χρόνια της αναμονής, είναι πολλές οι προσπάθειες....
Πάντα στο δρόμο.. (μέρος 2ο)

Πάντα στο δρόμο.. (μέρος 2ο)

Γράφει ο Nickolas M.  Μέρος 1ο 10:00, Ράχες Φθιώτιδας, παραλίαΔεν αλλάζει τίποτα εδώ τόσα χρόνια. Δεν υπάρχει τίποτα και κανένας. Αλλά έρχομαι εμμονικά κάθε φορά. Δεν ξέρω αν περιμένω κάτι. Ίσως είναι απλά ένας φόρος τιμής. Ότι δεν ξέχασα κι ότι αυτό με κάποι...
Η μόνιμα αλύτρωτη ψυχή

Η μόνιμα αλύτρωτη ψυχή

Γράφει ο Γιώργος Χίτζιος Πίστευα, αλύτρωτος θα μείνω.Το έσκασα, μα στο δρόμο,ψίχουλα παλαιών στιγμών αφήνω,μη τυχόν και χαθώ.Με μια ψευδαίσθηση ελευθερίας,μπροστά βαδίζωκαι όλο μοχθώστιγμές νέες να χτίζω.Οι τσέπες μου πάντα γεμάτες στιγμοψίχουλα.Δεν ξέρεις, η...
Ένα παιδί, γεμάτο ράμματα

Ένα παιδί, γεμάτο ράμματα

Γράφει η Δήμητρα Χατζηβασιλείου Μια φορά και έναν καιρό, γεννήθηκε ένα μωρό. Από δύο γονείς ερωτευμένους και συνεπαρμένους από την αγάπη και την λαχτάρα για ζωή. Ένα κομμάτι του εαυτού τους κόπηκε και μοιράστηκε σε μια ζωή, που ανέπνεε αθόρυβα και που τα ματά...
Η ευγένεια είχε γραμμένο το όνομα σου πάνω της.

Η ευγένεια είχε γραμμένο το όνομα σου πάνω της.

Γράφει η Μαρία Σταματοπούλου Έφυγες και πήρες μακρυά όλη μου την χαρά.Έφυγες έτσι ξαφνικά, τόσο απροσδόκητα.Ήσουν τόσο ξεχωριστός.Γέμιζε το σπίτι ζωντάνια και η ζωή άνθιζε μέσα από εσένα.Το τραγούδι σου, πάντα γλυκό, στα μάτια σου ζωγραφιζόταν όλη η παιδικότη...