Η Μελίνα κι ο Αλέξανδρος, είναι στα 30 τους, έχουν μεγαλώσει μαζί από παιδιά και τώρα τους χωρίζουν πολλά χιλιόμετρα, καθώς ζουν και δουλεύουν σε διαφορετικές πόλεις.
Πάντα φίλοι, πάντα άνετοι στην επικοινωνία μεταξύ τους, κρατάνε την επαφή τους μέσω… mail. Έχουν κι οι δυο τις δουλειές τους, τους φίλους τους, τις σχέσεις τους, όμως έχουν κι ο ένας τον άλλο… Κι εμάς, να παρακολουθούμε τα mails τους! You’ve got mail λοιπόν!
From: Αλέξανδρος Καρυπίδης <alexander.karipidis9@gmail.com>
Date: 2017-10-19 21:14 GMT+03:00
Subject: Re: Put the blame on the movie
To: Μελίνα Αλεξίου <alexiou.mellina@gmail.com>
Spoken like a true romantic!
Δεν το ξέρεις ότι τις μεγαλύτερες αλήθειες τις λέμε όταν δεν έχουμε να κερδίσουμε κάτι; Με φαντάζεσαι να τα έλεγα αυτά σε μια πιθανή υποψήφια για σχέση;; Χαχαχα! Ο κόσμος θέλει το παραμύθι, το γουστάρει. Όσο κι αν ξέρει ότι είναι παραμύθι άλλο τόσο το ζητάει με την ελπίδα ότι δε θα τελειώσει ποτέ. Ζούμε το παραμύθι μας στο κάστρο του μυαλού μας, αλλά η πραγματικότητα πάντα γλιστράει από τις χαραμάδες. Ο πιο συνηθισμένος λόγος που ξεκινάει η φθορά μιας σχέσης συνοψίζεται σε μια φράση: «Δεν είσαι αυτός/ή που ήσουν». Τουλάχιστον αυτό χρησιμοποιούμε. Δεν το λέω εγώ, το λένε τα πάντα γύρω μας.
Ξεκινάμε την ερωτική μας πορεία χωρίς να υπολογίζουμε τίποτα. Τρώμε τις πρώτες σφαλιάρες και λέμε «δε θα το ξανακάνω αυτό και δε θα ξανα-ανεχτώ το άλλο». Τα ερωτικά μας θέλω σφυρηλατούνται μέσα από τις άσχημες εμπειρίες μας και αυτά είναι που χτίζουν το χαρακτήρα μας. Συνεχίζουμε σε άλλες σχέσεις που λίγο ή πολύ μας καθορίζουν και μας ετοιμάζουν για το επόμενο καλύτερο σκαλοπάτι. Μέχρι το σημείο που νιώθουμε ολοκληρωμένοι και έτοιμοι για το απόλυτο.
Το λάθος που υποπίπτουμε συνήθως είναι ότι προσπαθούμε είτε να αποφύγουμε παρελθοντικά λάθη είτε να ζήσουμε κάτι που έχουμε ανάγκη. Όταν όμως νιώθεις σαν σφυρί, παντού γύρω σου βλέπεις καρφιά.
Μόνο όταν έχεις μείνει μόνος σου, όταν ξέρεις ποιός είσαι και τί θέλεις και είσαι διατεθειμένος να μείνεις μόνος σου αν δε βρεις αυτό που πραγματικά θέλεις, μπορείς να το ζήσεις κιόλας. Όταν ο άλλος είναι πραγματικά επιλογή σου και όχι υποκατάστατο.
Οι τρελοί που μπορούν και ερωτεύονται, να καταννοούν και να συμπορεύονται παράλληλα όμως, δεν είναι τρελοί. Είναι συνειδητοποιημένοι και ξέρουν πού βαδίζουν. Επιλέγουν πού θα προσφέρουν την τρέλα τους και για αυτό τους σέβομαι. Έξω από «πρέπει» και «μάλιστα». Μόνο τα ΘΕΛΩ τους έχουν σημασία. Τους σέβομαι ίσως τους ζηλεύω και λίγο. Μάλλον επειδή εγώ δεν μπορώ να το κάνω όσο και να ήθελα. Ίσως και πάλι να μπορώ αλλά να μη θέλω. Ίσως το τί έχω να χάσω να είναι μεγαλύτερο από αυτό που πιθανώς να κέρδιζα.
Κάτι τέτοιο προϋποθέτει να είσαι απόλυτα ελεύθερος. Και ποιός είναι τη σήμερον ημέρα ελεύθερος; Πραγματικά ελεύθερος όμως. Αυτό όμως είναι άλλο θέμα για κάποια άλλη στιγμή.
Εσύ όμως ζητάς να «τρελαθείς» εντός ορίων. Λες ότι δεν είσαι με κάποιον επειδή πλέον δεν κάνεις εκπτώσεις. Έχεις θέσει ήδη τον πήχη έτσι! Λες ότι δεν θες τον «έρωτα τον τρελό που θα σε συνεπάρει» αλλά ένα «λιμάνι». Και «κατ’ επιλογήν ταξίδια». Καταλαβαίνεις πόσο υπολογιστικό είναι αυτό; Ότι ήδη έχεις κάποιες προϋποθέσεις στο μυαλό σου τις οποίες αν δεν πληροί ο άλλος, δε σου κάνει. Θέλεις να ζήσεις κάτι το έτοιμο, κάτι το απόλυτο, χωρίς εκπτώσεις και παράλληλα τέλειο στα δικά σου δεδομένα. Δε γίνεται αυτό..
Όλα είναι θέμα ισορροπιών. (Η σοφία της ημέρας!!)
Την Υ.Γ. ΚΑΙ καδο πήρα ΚΑΙ 9κιλο πλυντήριο για τα παπλώματα, thank you very much!!