Αλήθεια, εσύ που πέταξες χθες την πέτρα στον ξιφία, κοιμήθηκες το βράδυ;

Γράφει η Σοφία Παπαηλιάδου

Αγαπητέ γονιέ εκείνου που πετροβόλησε τον ξιφία, χθες στην παραλία της Χαλκίδας, ντροπή σου!
Ντροπή σου που δεν έμαθες ποτέ στο παιδί σου σεβασμό στο τι είναι ζωή.
Ντροπή σου που δεν έμαθες ποτέ στο παιδί σου σεβασμό σε κάθε πλάσμα αυτής της φύσης.
Ντροπή σου που δεν έμαθες ποτέ στο παιδί σου να νιώθει, να αγγίζει, να αγαπά, να συμπονά, να συναισθάνεται, να βοηθά.
Ντροπή σου που δεν έμαθες εσύ ο ίδιος τι είναι αγάπη, τι είναι αλληλεγγύη, τι είναι σεβασμός.
Γιατί αν τα ήξερες, θα τα είχες μάθει στο παιδί σου.

Γιατί αν τα ήξερες, αν τα ένιωθες δεν θα υπήρχε κανείς να σηκώσει το χέρι του να πετροβολήσει ένα αθώο πλάσμα που βρέθηκε στην ακτή για να γεννήσει.
Γιατί αν τα ήξερες, αν τα ένιωθες, δεν θα βιντεοσκοπούσες το “θέαμα” αλλά θα είχες πάει να προστατεύσεις αυτό το πλάσμα.
Γιατί εσύ, ο θεατής, δεν είσαι άμοιρος ευθυνών.
Δεν είσαι αθώος.
Είσαι ίδιος! Είσαι ίδιος γιατί μπορούσες και δεν αντέδρασες. Είσαι ίδιος γιατί προτίμησες τη βολή σου!

Αλλά όχι.. σε βολεύει να κρίνεις εκείνους που το έκαναν.
Σε βολεύει να λες τι είδες στην παραλία, αλλά ξεχνάς, πως δεν έκανες τίποτα.
Δεν εμπόδισες τίποτα.
Είσαι συνένοχος, είτε σου αρέσει είτε όχι.

Δεν ξέρω πώς κοιμήθηκες χθες το βράδυ..
Αλήθεια, κοιμήθηκες;
Μπόρεσες να κλείσεις τα μάτια σου και να είσαι εντάξει με τον εαυτό σου;
Εγώ πάντως, ντρέπομαι για εσένα.
Κι επειδή δεν αρκεί να σε κρίνω, δεν αρκεί να στα λέω, δεν αρκεί να με θυμώνεις και να με οργίζεις, θα κάνω αυτό που πρέπει.

Θα δείξω το video στα παιδιά μου, και θα τους δείξω ακριβώς πώς δεν πρέπει να γίνουν!
Θα τους μάθω να είναι άνθρωποι, και θα είσαι εσύ το λαμπρό παράδειγμα προς αποφυγή!

ΥΓ. Το video όχι, δεν θα αναρτηθεί εδώ.. αντ’ αυτού επέλεξα αυτό γιατί από το σκοτάδι και την σκατοψυχιά, θα τα κερδίζει πάντα το φως και η ζωή!