Αν δε μετρήσεις απουσίες, πώς θα βάλεις παρουσίες στο βιβλίο της ζωής;

Γράφει η Τάνια Αναγνώστου.

Και αν δεν περάσει η μπόρα, αν δεν καταλαγιάσει η καταιγίδα, πώς θα βγει το ουράνιο τόξο;
Αν δεν έρθει ο πόνος να σου χτυπήσει την πόρτα και να σου ματώσει την καρδιά, πώς θα ανακαλύψεις τις αποχρώσεις και τον αιθέρα του δικού σου προσωπικού παραδείσου;
Αν δε μετρήσεις απουσίες, πώς θα μάθεις να βάζεις παρουσίες στο βιβλίο της ζωής σου;
Αν δεν αγκαλιάσεις εσένα τρυφερά, με όλα σου τα πάθη και τις αδυναμίες, τις καμπύλες και τις γωνίες σου, πώς θα αφήσεις το περιθώριο να νιώσεις την έγνοια του άλλου;

Τόλμησε να αναγνωρίσεις το κενό που φωλιάζει μέσα σου.
Αποδέξου το και αγκάλιασε το.
Είναι δικό σου!
Ολόδικό σου!
Αγάπησέ το, κάν’το αστείρευτη πηγή της δύναμής σου και προχώρα παρακάτω.
Ζήσε τη ζωή σου!