Η μεγαλύτερη απειλή, το φιλί σου!
Γράφει η Γεώρα
Δε φοβόμουν. Βλέπεις πάλεψα πολύ για να καταφέρω να πω, πως τελικά μπόρεσα να προχωρήσω. Να μην με επηρεάζει η παρουσία σου. Δεν κατάφερα μόνο να με πείσω πως δεν σε νοιαζόμουν, γιατί σε νοιάζομαι πολύ ακόμα και τώρα-αν και νομίζω έτσι συμβαίνει όταν αγαπάς- θέλεις ο άλλος να είναι καλά ακόμα και αν είναι μακριά σου.
Στην αρχή με πείραξε αυτή η τυπικότητα που υπήρξε μεταξύ μας, όμως και αυτή κατάφερα να την διαχειριστώ. Δεν έκλαψα όταν αισθάνθηκα το κενό, δεν μου το επέτρεψα. Και θεωρούσα πως τα είχα καταφέρει, μέχρι εκείνη τη στιγμή που ήρθαμε κοντά κατά λάθος επειδή έκανες στην άκρη για να περάσει εκείνο το ζευγάρι και βρεθήκαμε πρόσωπο με πρόσωπο.
Εκεί έχασα τα πάντα. Ένιωσα την μεγαλύτερη απειλή από τα χείλη σου! Και συνειδητοποίησα πως ακόμα αναζητούσα το φιλί σου!
Γιατί για μένα δεν υπάρχει μεγαλύτερη απειλή από το φιλί σου. Χανόμουν σε αυτό. Και εκείνη τη στιγμή αισθάνθηκα ανυπεράσπιστη, πως έχασα κάθε μάχη που είχα δώσει για να σε διαγράψω.
Και όταν έκανες την κίνηση προς εμένα και δεν κράτησες την απόσταση που μας χώριζε, αλλά αντίθετα έκαψες κάθε τυπικότητα και έβαλες φωτιά ξανά στη μνήμη, όταν τα χείλη σου άγγιξαν τα δικά μου, εκεί κατάλαβα πως μας ταλαιπωρούμε άδικα και πως αφήσαμε τους φόβους να μας νικήσουν.
Και οι στιγμές επανήλθαν σαν χείμαρρος και ένιωσα τη λαχτάρα και τον πόθο να μεγαλώνουν. Γευόμουν την μεγαλύτερη απειλή μου, στα χείλη μου.
Εμφανίστηκαν στην επιφάνεια όσα συναισθήματα με κόπο είχα θάψει. Και είχαν μεγαλύτερη ένταση από πριν. Και εσύ εκεί με τρυφερότητα και άλλοτε με ένταση, μας άφηνες να γνωριστούμε πάλι μέσα από το φιλί! Και δεν τρόμαξες γι’αυτή την ένωση, ούτε το απέφυγες. Αντίθετα το απολάμβανες όσο και εγώ!
Όταν απομακρύνθηκαν τα χείλη μας και με κοίταξες βαθιά μέσα στα μάτια, ήμουν πλέον πεπεισμένη πως η μεγαλύτερη απειλή μου θα είναι το φιλί σου!
Και όταν στην συνέχεια με πλησίασες και μου ψιθύρισες στο αφτί πως ζεις γι’αυτή την απειλή από τα χείλη μου, απλά είχαμε συμφωνήσει πως ακόμα είχαμε κοινή πορεία να διανύσουμε!