Γράφει η Γεώρα
Μη με παρεξηγείς που τώρα τελευταία μιλάω απότομα, που δεν σηκώνω μύγα στο σπαθί μου, που άλλες φορές κλείνομαι σε εμένα, βουλιάζω στη σιωπή μου.
Μη με παρεξηγείς που τώρα τελευταία δεν έχω κέφι και όρεξη για να κάνω πράγματα. Ούτε που σου ακυρώνω άλλα τελευταία στιγμή. Εκείνη την ημέρα που στο ακύρωσα ήμουν ντυμένη, βαμμένη, έτοιμη και τελευταία στιγμή δεν μπόρεσα. Είχα κομματιαστεί. Είχα πιέσει εμένα για να τα καταφέρω και δεν τα κατάφερα.
Μη με παρεξηγείς που θυμώνω εύκολα, που ακούω πολλή μουσική και θέλω ώρες πολλές απλά να κοιμάμαι. Μη με παρεξηγείς που δεν χαμογελάω τόσο, που με πετυχαίνεις με μάτια δακρυσμένα και κόκκινα. Μη με παρεξηγείς που έχω παράπονα.
Προσπαθώ! Αλλά είναι δύσκολο. Παλεύω με εμένα και είναι μάχη σκληρή αυτή με τον εαυτό μας. Μη με παρεξηγείς! Αν δεν το έχεις βιώσει, δεν μπορείς να καταλάβεις πως είναι να προσπαθείς να κρατηθείς άλλη μία μέρα, κοντράροντας τον εαυτό σου. Παλεύω με σκέψεις, γεγονότα, στιγμές και συμπεριφορές. Παλεύω με εμένα και αισθάνομαι πως χάνω κάποιες φορές.
Σαν να εξαντλήθηκε η υπομονή μου. Σαν να μην χωράνε άλλα “δεν πειράζει” στη ζωή μου. Σαν κάπου να έφτασα σε εκείνο το ουρλιαχτό που χρειάζεσαι για να ελευθερωθείς.
Μονάχα μη με παρεξηγείς. Παλεύω με εμένα και δεν είναι εύκολα να κρατήσεις ισορροπία με όλα αυτά που συμβαίνουν. Συγγνώμη μα μην με παρεξηγείς, εγώ πονάω διπλά να ξέρεις!