Γράφει η Δέσποινα Χατζάκη.
Είναι φορές που ενώ βρίσκεσαι σε μια παρέα φαινομενικά ήρεμος, μέσα σου είσαι έτοιμος να εκραγείς και να το βάλεις στα πόδια για να ελευθερωθείς. Δεν το κάνεις όμως γιατί δε βρίσκεις τη δύναμη. Κάτι αόρατο σε πνίγει και σε ελέγχει. Είναι η αρνητική δύναμη των χειριστικών ανθρώπων. Είναι αυτοί που νιώθουν σπουδαίοι ρουφώντας την ενέργεια όσων τους ακούν.
Καταλαβαίνουν τους ακροατές που νιώθουν άβολα και χαίρονται να τους βομβαρδίζουν με τύψεις και ενοχές. Γιατί; Μα επειδή οι ίδιοι είναι ανήμποροι και δειλοί να διαχειριστούν τα δικά τους θέματα, προσπαθούν να τραβήξουν την προσοχή και να σκεπάσουν τη δυστυχία τους ενοχοποιώντας τους άλλους.
Σε συζητήσεις δεν ενδιαφέρονται να ακούσουν τι έχεις να τους πεις, αλλά αναφέρονται στα δικά τους θέματα μεταδίδοντας αρνητική ενέργεια. Στοχεύουν στο αδύνατο σημείο σου και το χρησιμοποιούν όπως τους βολεύει. Το όπλο τους; Η ενοχή. Θα σε κάνουν να πιστέψεις ότι εσύ ευθύνεσαι για τη δική τους δυστυχία και τα προβλήματά τους. Τι πετυχαίνουν; Σε ελέγχουν με τις ενοχές.
Οι τύψεις που σου προκαλούν, φέρνουν σε σένα ψυχική φθορά και σ’εκείνους ικανοποίηση. Την επόμενη φορά που θα σου πετάξουν το μπαλάκι για να νιώσεις ενοχικά, στρέψε τα βέλη εκεί που εκτοξεύτηκαν. Μην επιτρέπεις σε κανένα να σε ελέγχει και να σε χειραγωγεί. Όχι ξόδεμα χρόνου σε τέτοιους ανθρώπους.
Βρες τη δύναμη να απομακρυνθείς από οποιονδήποτε σε μειώνει και περιορίζει το “οξυγόνο” σου.
