Γράφει η Ελένη Σάββα
Κοίτα λίγο γύρω σου. Κοίτα πώς χαμογελάνε και πώς κλαίνε οι άνθρωποι. Καταλαβαίνεις πως όλα είναι μια επιλογή;
Ο πόνος αναπόφευκτος. Μα το πώς θα πονέσεις, θα σε καθορίσει για πάντα. Μην απελπίζεσαι! Μην κοιτάς τον πάτο! Να κοιτάς ψηλά, μπροστά, να κοιτάς πέρα από τη βροχή και τα σύννεφα! Να κοιτάς το ουράνιο τόξο που θα έρθει. Να κοιτάς τα όμορφα που θέλεις να φτιάξεις.
Να απλώνεις τα χέρια σου μακρυά, πολύ μακρυά! Κι αν νιώθεις ότι δεν φτάνεις, μη σταματάς. Συνέχισε. Η ζωή μας είναι μια συνεχής βελτίωση, είναι ένας αγώνας ονείρων.
Φρόντισε να χαμογελάς πολύ, γιατί χαμογελώντας φτιάχνουμε τα πιο πολύχρωμα και όμορφα όνειρα. Να είσαι ευτυχισμένος γιατί κάθε μέρα κάνεις ένα βήμα. Ένα βήμα μικρό ή μεγάλο, δεν έχει σημασία. Σημασία έχει μόνο να είσαι καλά.
Το ξέρω πως πονάει. Κι αυτό, κι εκείνο που θα έρθει. Και πολλά ακόμα θα πονέσουν, θα σε λυγίσουν, θα σε δοκιμάσουν. Μα εσύ να μη χάνεις τη θετικότητα σου.
Να κοιτάς να ξεκουράζεις την καρδιά σου. Να την ανταμοίβεις συχνά. Κάθε μέρα, είναι ένας μικρός αγώνας. Ένα βουνό που ανεβαίνεις με κόπο και θέληση. Καθόλου σημασία δεν έχει μέχρι πού θα φτάσεις. Σημασία έχει εκεί που θα φτάσεις, να είσαι ευτυχισμένος. Να εξετάσεις καλά κάθε μικρό βήμα σου, να είσαι σίγουρος πως θα προσθέσει χρώμα και νότες στη ζωή σου.
Αγάπα και μη φοβάσαι. Τί έχεις στ’αλήθεια να φοβηθείς; Μπορείς να αντέξεις όλα οσα συμβαίνουν. Μπορείς γιατί έχεις κάτι μέσα σου που ονομάζεται “καρδιά”. Κάποτε θα σου φαίνεται πως κουράστηκε, μα θα έχει πάντα “λίγη ακόμα” αγάπη να δώσει. Θα έχει πάντα κάτι περισσότερο που θα σε κρατάει ψηλά.
Other Articles
Next
Previous
