Θάλασσα μάνα, να μου τον προσέχεις και να τον αγαπάς!

Γράφει ο Γιώργος Καραγεώργος

Να μου τον προσέχεις τον ακριβό μου. Μ΄ ακούς;
Να μου τον φιλάς σαν να ‘ναι δικός σου, σαν να τον γέννησες εσύ, σαν να είναι ο γιος σου ο μονάκριβος ο πρώτος.
Να μην μου τον στεναχωρείς τον ακριβό μου, να του δείχνεις δρόμους ανοιχτούς κι ορίζοντες μεγάλους κι όχι αδιέξοδα και μαύρους ουρανούς.

Να μου τον σέβεσαι και να τον αγαπάς τον πολύτιμο μου. Μ΄ ακούς;
Εγώ στον δίνω για να ΄ρθει να σε γοητεύσει, γιατί είναι όμορφος και μέσα του κι απ΄ έξω.
Σου τον προσφέρω για να ΄ρθει να σε γητεύσει, γιατί είναι των ονείρων γητευτής.

Τον έχω μάθει να παλεύει και να στέκεται όρθιος. Του έχω μάθει να ονειρεύεται και να φέρεται σαν άντρας. Του έχω μάθει να σου μιλάει και να σε κοιτάζει κατευθείαν μες τα μάτια, να σε ακούει και να πιστεύει όσα του λες.
Τον έχω μάθει, να είναι ντόμπρος και να δίνει απ΄ την καρδιά του!

Να μου τον προσέχεις, σου λέω, τον πολύτιμο μου. Μ΄ ακούς;
Είναι κομμάτι από μένα κι έχει αλήθεια μέσα του και πάθος στην ματιά του.
Στον εμπιστεύομαι να μου τον κάνεις άντρα, παλικάρι και σοφό.
Είναι πλασμένος απ’ τα πιο καλά υλικά, από φωτιά κι από νερό είναι πλασμένος.
Είναι λεβέντης και το λέει η ψυχή του.
Ξέρει να σέβεται, όμως δεν ξέρει να φοβάται!

Να μου τον αγκαλιάζεις τον πολύτιμο μου, Μ΄ ακούς;
Να είσαι για εκείνον, μάνα, ερωμένη και γυναικά, να είσαι αυτό, που από παιδί το αναζητούσε, να είσαι το θηλυκό που θα αγαπήσει όσο καμιά!

Μ΄ ακούς που τόση ώρα σου μιλάω;
Να του προσφέρεις το πιο γαλάζιο σου το χρώμα, την ηρεμία σου, το κύμα σου, αλλά αυτό που νανουρίζει.
Να του δώσεις τον ούριο άνεμο σου, αυτόν που στα λιμάνια πάντα θα τον βγάζει.
Να μου τον ταξιδέψεις όμορφα τον ακριβό μου και τους βυθούς σου, να τους κρατάς μοναχά για να πνίγει τους καημούς του!

Εγώ είμαι ο πατέρας τους, αλλά εσύ είσαι η ζωή του.
Εγώ είμαι η αρχή του, αλλά εσύ η είσαι συνεχεία.
Εγώ είμαι τα πρώτα του τα βήματα, αλλά εσύ είσαι η πορεία του.

Το καλό που σου θέλω, να μου τον προσεχείς Θάλασσα τον ακριβό μου!
Δεν σε παρακαλάω θάλασσα, στο απαιτώ, γιατί κι εγώ κι εκείνος δεν έχουμε μάθει να παρακαλάμε, έχουμε μάθει μόνο να νικάμε. Έχουμε μάθει να παλεύουμε γενναία και να μιλάμε με τις πράξεις μας και μόνο…
Μ΄ ακούς;