Γράφει η Ιωάννα Ντρε
Ρε άνθρωπε όταν χωρίζεις γιατί θέλεις ακόμα δε πρόλαβε να φύγει η μια να βάλεις άλλες στη ζωή σου; Τι σου φταίει. Τι ψάχνεις πια; Από ποιόν θέλεις να ξεφύγεις; Από τον πόνο, τη μοναξιά; Από τι;
Από όλους κι από όλα μπορείς να τη γλιτώσεις και να ξεφύγεις, εκτός από αυτά που κουβαλάς μέσα σου.
Πού πας και τρέχεις, τι κυνηγάς; Χρόνο χρειάζεσαι με τον εαυτό σου. Αν δεν έχεις ξεπεράσει κάποια ή αγαπάς έναν άνθρωπο πολύ δύσκολα να τον ξεπεράσεις ακόμα κι αν πηγαίνεις από κρεβάτι σε κρεβάτι με όποια βρεις μπροστά σου.
Είναι μύθος αυτό που λένε ότι ο έρωτας με έρωτα περνάει. Δε περνάει. Γιατί αν έχει προηγηθεί μια δυνατή αγάπη δε μπορεί να σβήσει έτσι από τη μια στιγμή στην άλλη ή αν ήσουν χρόνια με κάποιον, ήταν η ζωή σου, η καθημερινότητά σου δε γίνεται να διαγραφούν όλα αυτά σε μια μέρα.
Μην κοιτάς μόνο την πάρτη σου, να περνάς καλά για να ξεχαστείς και αδιαφορείς για την κάθε νέα κατάκτησή σου. Δεν είναι αντικείμενα. Έχουν κι αυτές καρδιά. Δε τις σκέφτεσαι;
Τι σου φταίνε να πληρώνουν τα σπασμένα και τα κενά τα δικά σου. Αν δεν επουλωθούν οι πληγές σου θα αιμορραγούν πάνω σε ανθρώπους που δε φταίνε. Μη το κάνεις. Ξανασκέψου το και να είσαι ειλικρινής πρώτα απ’ όλα με σένα και μετά με τους υπόλοιπους.