Ό,τι αγαπάς, ό,τι ποθείς κι ό,τι ζητήσεις, ρίσκαρε να το ζήσεις!

Γράφει η Γεώρα

Και ό,τι κεφάλαιο έχεις αφήσει ανοιχτό. Κλείστο!
Και ό,τι σε πόνεσε, άφησέ το πίσω.
Και ό,τι σε παίδεψε, μην το αφήσεις να σε νικήσει!

Ό,τι λάτρεψες- ακόμα και αν πλέον δεν τον έχεις στα χέρια σου- μην το μισήσεις, γράψε στο τέλος του βιβλίου σου, στις σημειώσεις, ήταν κάτι που κάποτε το αγάπησα πολύ και με πόνεσε. Αλλά το αγάπησα και άξιζε!

Ό,τι μίσησες, με πάθος κάψτο! Κάνε το στάχτη και πέταξέ το μακριά, μην του αφήνεις άλλο χώρο μέσα σου να σου τρώει τα σωθικά.

Ό,τι δεν κατάφερες να το αποκτήσεις, πες ένα μεγάλο μπράβο στον εαυτό σου για την προσπάθεια που έκανε, αγκάλιασέ τον και προσπάθησε με περισσότερο πείσμα και θέληση για να επιτύχεις, να φτάσεις λίγο ακόμα πιο κοντά στον στόχο σου!

Ό,τι δεν τόλμησες να πεις, μην το κρύψεις άλλο μέσα σου! Πήγαινε και πες το. Αρκεί ένα δευτερόλεπτο θάρρους και όλα αλλάζουν. Και στην τελική πιο το νόημα να κρατάς τις λέξεις σου μέσα σου;

Αφού είναι οι λέξεις σου, είναι οι σκέψεις σου, είναι τα συναισθήματά σου, που κάποιος-κάποια κατάφερε να κάνει το μέσα σου να σκιρτήσει και αυτά βρήκαν το θάρρος να σου χτυπήσουν την πόρτα της καρδιάς σου και ζητάνε με ορμή να ακουστούν! Εσύ λοιπόν γιατί επιλέγεις να τα κρατήσεις μέσα σου ;

Και ό,τι αγάπησες, συνέχισε να το αγαπάς! Μαζί με εκείνο, συνέχισε ή άρχισε αν ακόμα δεν έχεις τολμήσει, να αγαπάς και εσένα!

Και ό,τι κρυφό κράτησες, αγκάλιασέ το. Σφιχτά, με πάθος! Ψιθύρισέ του στο αφτί όλα εκείνα που τα βράδια ονειρευόσουν. Τρέξε και αγκάλιασε όσο πιο γρήγορα μπορείς εκείνους που νοιάζεσαι. Νερό κι’αλάτι ό,τι ειπώθηκε. Αφού τα συναισθήματα είναι πιο δυνατά! Δώσε τους την ένταση που τους αρμόζει!

Και χάρισε έναν ολόκληρο ουρανό σε εκείνο το άλλο σου μισό. Φώναξε του το πόσο το αγαπάς, γλυκά τρυφερά στα χείλη καθώς θα το φιλάς!

Μην αφήσεις τίποτα μισοτελειωμένο! Ό,τι νιώσεις να το πεις! Ό,τι αγαπήσεις να του το δείξεις!

Ό,τι σε πονέσει μην το αφήσεις να σε καταβάλει! Και ό,τι ερωτευτείς, να σε ερωτευτεί και να βρεθείτε στην ίδια παραζάλη!