Όσο με πλησιάζεις, τόσο θα φεύγω..

Αυτό που έχει σημασία είναι ότι θέλω να γίνει και θέλω να το κάνεις ΕΣΥ.

Πες με εγωίστρια, εκβιάστρια, απαιτητική, παράλογη, πές με όπως θες, λούσε με με χαρακτηρισμούς αλλά κάνε το! Βρες τις λέξεις τις κατάλληλες να με ξεκλειδώσεις.
Δεν ξέρεις πόσο το θέλω.

Βρες τον τρόπο να με κάνεις να θέλω να μιλήσω και μετά πες μου τις λέξεις που θα έλεγα εγώ χωρίς να χρειαστεί να τις πω.
Θέλω να τις ακούσω από σένα.
Κουράστηκα από τους άλλους, το καταλαβαίνεις; Έχω ανάγκη κάποιον να ακούσει την κραυγή στο γέλιο μου.

Να φωνάξει πιο δυνατά από μένα. Και μετά άσε με στη συνειδητοποίηση ότι ναι, είσαι ΕΚΕΙΝΟΣ και επιτέλους έκανα τη σωστή επιλογή.

Και θα έρθω εγώ σε σένα. Δε θέλω να με διεκδικήσεις. Δε θέλω τα όμορφα, τα έξυπνα, τα συνηθισμένα. Θέλω το δικό μου, προσωπικό απόλυτο!

Μη νομίζεις ότι θα σου το κάνω εύκολο.
Τόσα χρόνια άμυνας και συνήθειας δεν φεύγουν ξαφνικά.
Θα παίξω, θα σε μπερδέψω, θα απομακρυνθώ, θα πω ακόμα και πράγματα που δεν ισχύουν, θα προσπαθήσω να σε διώξω γιατί η φύση μου είναι τέτοια.

Όσο πλησιάζεις τόσο θα προσπαθώ να ξεφύγω.
Δεν ήμουν έτσι. Έτσι έμαθα, έτσι με μάθανε, έτσι έγινα, δεν ξέρω.
Βρες όμως εκείνες τις στιγμές, τις μικρές εκείνες παύσεις ανάμεσα στην παιδική τρέλα και την ακατάσχετη λογοδιάρροιά μου να μου πεις αυτό που δεν περιμένω αλλά θέλω.

Και δε χρειάζεται να είναι κάτι βαρύγδουπο, χρειάζεται μόνο να μου δείξεις ότι ΞΕΡΕΙΣ.
Ότι καταλαβαίνεις ότι κάτι υπάρχει από πίσω, έστω και αν ακόμα δεν το έχεις ορίσει.
Και άφησέ με στην ευτυχία της δυστυχίας μου.

Θα έρθω μόνη μου.
Με ρώτησες προχτές αν έχω ερωτευτεί ποτέ.
Σου είπα, ναι.
Αυτό που δεν σου είπα είναι ότι δεν έχω ερωτευτεί όπως θα ήθελα.

LoveLetters