Άσε την ζήλια για τα ευπαθη προϊόντα. Ζήλεψε ένα παγωτό, όχι την ζωη μου.
Γράφει ο Άγγελος Μοναχικός
Και κατευθείαν στο ψητό επειδή φλερτάρουμε με την ουσία.
Εγώ τόσα χρόνια έχω γνωρίσει ανθρώπους, με άλλους λέω ένα απλό γειά, με κάποιους άλλους πάλι βγαίνω αραιά και που, αλλά υπάρχουν κι εκείνοι που έχω μοιραστεί την ζωή μου.
Και έρχεται τώρα η γνωριμία σχέσης που θα προσπαθήσει να σου ακυρώσει όχι φίλους και φίλες, μα την ζωή σου την ίδια.
Φιλίες που έγιναν χαρτομάντιλο στα δάκρυα σου, έγιναν ώμος να ακουμπήσεις τα βάσανα σου, σε έκλεισαν στην αγκαλιά τους να πάρουν τον πόνο σου.
Αυτές είναι φιλίες αγάπης και δεν χάνονται.
Δεν μπορεί κανείς να αλλάξει τους δεσμούς που έχω αναπτύξει με εκείνους τους ανθρώπους.
Και ερχόμαστε οικειοθελώς πάντα στο θέμα σχέσης.
Μπορούμε να δεχθούμε την κριτική και απλά να την ακούσουμε όταν η σχέση μας θα έχει το “προαίσθημα” ότι η κολλητή μας δεν είναι αυτό που μας δείχνει τριάντα χρόνια τώρα.
Ότι ο κολλητός μου έχει συμφερον και με κάνει παρέα.
Μην αφήσεις ποτέ κανέναν να διχάσει από ζήλια τις σχέσεις σου.
Κράτησε όσο μπορείς τις ισορροπίες, γιατί από εσένα εξαρτάται κατά πρώτον, και κατά δεύτερον μην δίνεις πατήματα για ενοχοποιήσεις.
Την σχέση σου και τους φίλους σου μεταξύ τους δεν τους δένει κάτι κι αν δεν το διαχειριστείς σωστά κάτι θα χάσεις σίγουρα, σε κάποιες περιπτώσεις ίσως και τους δύο.
Στο χέρι σου λοιπόν ο χώρος και οι άνθρωποι που θα βολτάρουν μέσα του.
Άσε την ζήλια για τα ευπαθη προϊόντα, ζήλεψε ένα παγωτό, όχι την ζωη μου.
Δεν το λέει ο αλάνθαστος, την έκανα κι εγώ την μαλακία…