Γράφει η Άντζελα Καμπέρου
Το πως την πάλεψα θέμα δικό μου.
Το πως άνοιγα τα μάτια μου το πρωί και έσερνα το σώμα μου έξω από το κρεβάτι μου, θέμα δικό μου.
Θέμα δικό μου αν τα βράδια το μαξιλάρι μου γινόταν μούσκεμα από τα δάκρυα, αν οι τοίχοι άκουγαν τις φωνές μου και δεν μπορούσαν να φωνάξουν να σταματήσω.
Πως τα πάντα γύρω μου θύμιζαν εσένα την ώρα που εσύ δεν ήσουν πουθενά και εγώ κόντευα να τρελαθώ, είναι μόνο δικό μου θέμα.
Εσένα δεν σε αφορά. Εσύ έχασες το δικαίωμα να ενδιαφέρεσαι τη στιγμή που μου γύρισες την πλάτη και σηκώθηκες και έφυγες. Την στιγμή που επέλεξες την βόλεψη σου αντί για το “μαζί” που θα μπορούσαμε να ζήσουμε έχασες κάθε δικαίωμα στη ζωή μου.
Θέμα δικό μου, λοιπόν, αν τα βράδια γινόμουν τύφλα από το ποτό και με μάζευαν. Θέμα δικό μου αν τα τσιγάρα είχαν αντικαταστήσει το οξυγόνο μου. Θέμα δικό μου αν κάθε βράδυ ήμουν και με άλλον μπας και σβήσω από πάνω μου τα σημάδια σου.
Όλα είναι δικό μου θέμα.
Δικό μου θέμα πως άντεξα και δεν τρελάθηκα. Δικό μου θέμα πως κατάφερα και κράτησα το μυαλό μου από το να πάρει ανάποδες στροφές και έρθει να στα γαμήσει όλα. Την τέλεια ζωούλα σου, με τους τέλειους φίλους, την τέλεια γκόμενα, την τέλεια εικόνα σου.
Γιατί δεν είσαι τέλειος, κι ας θέλεις να το πουλήσεις. Κι ας έχεις καταφέρει να το πουλήσεις τόσο καλά εγώ ξέρω. Εγώ ξέρω πόσο σάπιος είσαι μέσα σου κι ας μην το δείχνεις. Εαυτούλης και παρτάκιας. Όλα για εσένα από εσένα.
Για αυτό σου λέω, δικό μου θέμα αν είμαι καλά, αν κοντεύω να τρελαθώ, αν χτυπιέμαι και αν πονάω.
Μην σε νοιάζει. Μην ρωτάς. Κανείς δεν θα σου απαντήσει. Όχι γιατί δεν θέλουν, γιατί δεν ξέρουν.
Θέμα δικό μου πως αντέχω και δεν τα έχω βροντήξει όλα να πάνε στο διάολο.
Είναι μόνο δικό μου θέμα. Δεν σε αφορά και ούτε σε αφορούσε ποτέ.