Εσύ κι εγώ, συντονισμένοι στο «μαζί», μάτια μου..
Γράφει η Jinxie Jinx
Πάλι εδώ είμαστε. Αντικριστά. Σε κοιτάω και με κοιτάς. Δεν μπορούμε να γυρίσουμε το βλέμμα μας αλλού, αδυνατούμε να πάρουμε τα μάτια μας ο ένας από τον άλλον.
Ακόμη κι όταν χανόμαστε όμως για τον οποιοδήποτε λόγο, πάντα με βρίσκεις, πάντα σε βρίσκω.
Μ’ αρέσει που απορείς κιόλας πώς γίνεται! Αφού είμαστε συντονισμένοι εμείς μάτια μου και εκπέμπουμε στην ίδια συχνότητα. Γι’ αυτό άλλωστε έχουμε κάνει κατάληψη με το “έτσι θέλω” ο ένας στο μυαλό του άλλου και τίποτα δεν μπορεί να μας βγάλει από ‘κει μέσα. Και μου αρέσει αυτό, εμένα τουλάχιστον πολύ μου αρέσει!
Είναι πιο φωτεινό το κάθε πρωινό μου γιατί είσαι εσύ η πρώτη μου σκέψη.
Είναι πιο όμορφη η κάθε μέρα μου γιατί στριφογυρίζεις εσύ στο μυαλό μου μονίμως.
Είναι πιο ήρεμο το κάθε βράδυ μου γιατί είσαι εσύ το τελευταίο μου χαμόγελο πριν κοιμηθώ.
Τρελαίνομαι όταν κάνω βόλτες στο μυαλό σου και μου το δείχνεις μ’ αυτό τον δικό σου μοναδικό τρόπο!
Εντάξει, τσατίζομαι και λίγο όταν μου λες ότι δεν με καταλαβαίνεις. Είναι εκείνες οι στιγμές που προσπαθείς να με καταλάβεις με το μυαλό σου. Εκεί είναι που μπερδεύεσαι!
Με την ψυχή σου αγάπη μου να με βλέπεις, να με ψάχνεις, να με βρίσκεις. Με την ψυχή σου..
Εγώ αυτό κάνω και γι’ αυτό είμαι σίγουρη ότι είσαι μαζί μου κι ότι δεν θα ήθελες να είσαι πουθενά αλλού!
Παρά τα τείχη που υψώνεις, τις φαινομενικά αδικαιολόγητες εξαφανίσεις σου, τις χαζομάρες που μου λες κατά καιρούς και στιγμιαία μου σπας τα νεύρα, εγώ με τα μάτια της ψυχής μου σε βλέπω ολοκάθαρα μπροστά μου να δηλώνεις το αμετακίνητο “εδώ” σου.
Εσύ πάλι.. Εσύ συνεχίζεις να αμφιβάλλεις και δεν λες να καταλάβεις ακόμη ότι ήρθα για να μείνω, για όσο με θέλεις τουλάχιστον!