Στο χωρισμό, προτεραιότητα πρέπει να είναι πάντα τα παιδιά
Γράφει η Λία Ευαγγελίδου
Οι περισσότεροι από εμάς μεγάλωσαν με το πρότυπο της ευτυχισμένης οικογένειας. Αγαπημένοι γονείς, ευτυχισμένα παιδιά. Για κάποιους η ζωή τα φέρνει αλλιώς. Μετά από ένα χωρισμό καλό θα ήταν να εστιάσει κανείς στα παιδιά. Είναι προτιμότερο να έχουν το δικαίωμα επιλογής μεγαλώνοντας, να μην μένουν κάπου, που δεν είναι ευτυχισμένα.
Καλό είναι να μην πιστεύει κανείς σε ηλίθια ταμπού, ότι ο γάμος δεν πρέπει να διαλυθεί, όταν υπάρχουν σοβαρά προβλήματα. Είναι καλύτερα για τα παιδιά να είναι ήρεμα, παρά να βλέπουν καυγάδες και να μην βλέπουν τον μπαμπά και τη μαμά να κοιμούνται μαζί, να αγκαλιάζονται, να φιλιούνται. Δεν πρέπει να υιοθετήσουν μεγαλώνοντας αυτή την εικόνα. Ευτυχία είναι δύο σύντροφοι, που αγγίζονται, φιλιούνται, αγαπιούνται και αυτό φαίνεται ακόμα και στην αύρα που εκπέμπουν. Αυτό πρέπει να έχουν πρότυπο και αυτό να κυνηγούν, ακόμα κι αν αποτύχουν. Αυτός είναι ο σκοπός τους, η ευτυχία και η σωστή συντροφικότητα.
Δυστυχώς υπάρχουν πολλές περιπτώσεις, που μπορούν να εξοργίσουν κάποιον. Πατεράδες του Σαββατοκύριακου, πατεράδες υπαρκτοί μόνο όταν έχουν εκείνοι τα παιδιά, λες και τις υπόλοιπες μέρες δεν είναι παιδιά τους. Μητέρες, που παλεύουν μόνες τους, δίχως την ουσιώδη στήριξη από την άλλη πλευρά, ή με έναν πατέρα που τις πολεμάει.
Ο άντρας πρέπει να καταλάβει, ότι είναι πατέρας όλες τις μέρες, όλες τις ώρες. Οφείλει να συνεισφέρει όσο μπορεί. Πολλά ή λίγα, δεν έχει σημασία, αρκεί να δείξει ότι είναι εκεί και νοιάζεται. Να μην εκμεταλλεύεται το φιλότιμο της μητέρας, που δεν μιλάει για την ανυπαρξία του. Να την στηρίζει, αφού μπορεί.
Η μητέρα δεν πρέπει να βγάζει το μένος της στα παιδιά, κατηγορώντας τον πατέρα. Δεν αφορά τα παιδιά το τι κάνει εκείνη ή εκείνος. Ήδη γκρεμίστηκε ο κόσμος τους. Η μητέρα δεν πρέπει να ξεχνάει ότι είναι υπεύθυνη πλέον για τα παιδιά, γιατί τα έχει τις πιο πολλές ημέρες. Άρα είναι υπεύθυνη για την παιδεία, τον σεβασμό και την συμπεριφορά τους. Σαν μάνα πρέπει να τους δώσει σωστά δείγματα.
Ο πατέρας τους έχασε την καθημερινότητά τους. Γι’ αυτό η μητέρα δεν πρέπει να δυσκολεύει τη κατάσταση, αλλά να την διευκολύνει. Να αφήσει στην άκρη τους τύπους και τις μέρες επικοινωνίας, έτσι ώστε εκείνος να τα παίρνει όσο θέλει κι όποτε θέλει. Τα παιδιά τον έχουν ανάγκη όσο και τη μητέρα τους. Όταν ο πατέρας είναι εκεί και θέλει να είναι παρών, δεν πρέπει να του στερεί το δικαίωμα αυτό.
Υπάρχουν και περιπτώσεις, που η μητέρα δεν δουλεύει. Και δεν τίθεται θέμα υγείας, γιατί εκεί δεν πρέπει να μιλάμε. Υπάρχουν περιπτώσεις, που απλά δεν ενδιαφέρεται να βρει μια δουλειά. Ο πατέρας, όμως, δίνει για τα παιδιά του, εκείνα είναι η υποχρέωσή του και όχι η γυναίκα. Πρέπει λοιπόν κι εκείνη να φροντίσει να μην λείψει κάτι στα παιδιά της. Να μην τα περιμένει όλα έτοιμα και να πάψει επιτέλους να βρίζει τον πατέρα μπροστά στα παιδιά. Οφείλει να μιλάει όμορφα για εκείνον, είναι το πρότυπό τους. Κι όταν είναι σωστός, πρέπει να το βλέπει.
Τα παιδιά χρειάζονται αγάπη και από τους δύο γονείς, είτε είναι μαζί είτε όχι. Πρέπει να δουν, ότι δεν έχει αλλάξει κάτι. Να νιώσουν ότι και οι δύο γονείς είναι πάντα εκεί, δίπλα τους. Και οι δύο πλευρές πρέπει να κάνουν πιο εύκολη την προσαρμογή των παιδιών στη νέα πραγματικότητα. Να δείξουν στα παιδιά ότι κι έτσι μπορούν να είναι ευτυχισμένα. Δεν χάλασε ο κόσμος, επειδή δεν είναι πια όλοι μαζί στο ίδιο σπίτι. Ακόμα κι έτσι μπορούν να είναι ευτυχισμένοι και δεμένοι σαν οικογένεια.
Κι αν δεν το νιώθουν πια, πάλι οφείλουν να το δείχνουν αυτό στα παιδιά, έτσι ώστε εκείνα να εισπράττουν την αγάπη και από τους δύο και να βλέπουν ότι το μόνο που άλλαξε στη ζωή τους, είναι η αριθμητική διαφορά κατοίκων μέσα στο σπίτι και τίποτα άλλο. Πρέπει να μιλάνε στα παιδιά για τη συνέχεια της ζωής. Είτε υπάρχει άλλη σχέση είτε όχι, πρέπει να ξέρουν ότι είναι φυσικό επακόλουθο. Ο κάθε άνθρωπος έχει ανάγκη έναν άλλον άνθρωπο. Αυτό δεν αλλάζει την αγάπη των γονιών προς τα παιδιά. Θα είναι πάντα δίπλα τους, ό,τι κι αν συμβαίνει. Τα παιδιά είναι και θα είναι η προτεραιότητά τους. Ακόμα κι αν υπάρχουν προβλήματα, τα παιδιά πρέπει να μένουν έξω από όλο αυτό.
Τα παιδιά μπορούν να είναι ευτυχισμένα, ακόμα κι αν οι γονείς τους δεν είναι μαζί. Αρκεί εκείνοι να εστιάσουν εκεί. Στην ηρεμία της ψυχής τους.