Άλλη μια φορά να με άφηνες να νιώσω το φιλί σου..
Γράφει ο Γιώργος Γαλάνη
Πεθαίνω για να σε δω και πάλι έστω για μια μέρα, κάτω από το φως του φεγγαριού και να σε πάρω μια αγκαλιά!
Να θυμηθώ και πάλι το φιλί σου, το γαλλικό άρωμα σου, που στη μυρωδιά του άνθιζε κάθε πληγωμένο λουλούδι που υπήρχε σε απόσταση αναπνοής.
Θέλω να μου φέρεις και πάλι, στην επιφάνεια, τις χαμένες μνήμες μου για σένα. Να αγγίξω το πρόσωπό σου, να χαϊδέψω το όμορφο κορμί σου και στο μέρος που περάσαμε τα καλοκαίρια μας, στην παραλία που κάναμε έρωτα, εκεί που μιλάγαμε για τα όνειρά μας, εκεί να ανταμώσουμε και πάλι!
Να αγναντεύουμε τη θάλασσα και το κύμα να μας δροσίζει τα πόδια όσο εμείς θα είμαστε ξαπλωμένοι στην αμμουδιά και θα κοιταζόμαστε για ώρες!
Και θα σου μιλώ για όλο αυτό το διάστημα.
Πώς πέθανε η ψυχή μου μακριά σου και πώς άνοιξα τις πύλες της κολάσεως να κάνω συμφωνία με το διάβολο για να σε δω έστω για μια μέρα και μετά, ας χαθώ! Απλά θελω να νιώσεις τον χαμένο χρόνο και όλο αυτό τον πόνο που ένιωσα και πού ξέρεις, ίσως να συγκινηθείς.
Ίσως κάπου μέσα σου να υπάρχει αυτή η φλόγα του ερωτα που μου είχες.
Ίσως σε τούτο τον κόσμο να μπορέσουν και πάλι οι δυο ψυχές μας να γίνουν μία και να πορευτούν ξανά στο ίδιο εκείνο μονοπάτι, εκείνο που λέγεται αγάπη!