Γράφει η Βασιλική Κοτλίτσα
Κάθε «σ’αγαπώ» κοστίζει, χτίζεται, βελτιώνεται και αναπλάθεται με το χρόνο!
Ριζώνει, θεριεύει και γίνεται βράχος σε κάθε δύσκολη στιγμή!
Αναζωογονείται όταν το μοιράζεσαι, όταν το σκορπάς με θέληση και πείσμα, όταν το προσπαθείς μέρα με τη μέρα , όταν το τολμάς και το ζεις και με τις πέντε σου αισθήσεις!
Γι’ αυτό προσέχετε το! Μη το ξεφτιλίζεις, μη το σκορπάς δεξιά και αριστερά από φόβο μη τρυπώσει η μοναξιά ξαφνικά και δε περικυκλώσει γίνονται συνήθεια και σε εγκλωβίσει!
Ο πόνος γιατρεύεται με το χρόνο οι αναμνήσεις όμως καραδοκούν και εμφανίζονται σε μια λάθος κίνηση για να επαναφέρουν ξανά όλα αυτά που έχεις ζήσει, που έχουν πονέσει και θαφτεί σε μιαν άκρη του σπιτιού!
Μην πιέζεις τον εαυτό σου τότε να μείνει κάπου που δε μπορεί, που δεν έχει χώρο να σταθεί και αέρα να αναπνεύσει όταν ανοίγει το στόμα του να μιλήσει!
Οι σχέσεις δεν είναι φυλακή, ούτε τα σ’ αγαπώ χωρίς ψυχή! Θέλει κότσια να αντέξεις και υπομονή για να μη στραβώσει στη στροφή!
Μη δίνεις πράγματα, τότε αν δε ξέρεις τι θέλεις απλά για να συμφιλιωθείς λιγάκι με το χρόνο και στον επόμενο να πας παρακάτω, η συντροφιά δεν είναι αλισβερίσι. Ή μένεις επειδή το θες ή φεύγεις για τον ίδιο ακριβώς λόγο!
Μη δίνεις φρούδες ελπίδες σε κάθε έξοδο σας δήθεν ότι χαίρεσαι γι αυτό που κανείς ενώ μέσα σου θα ήθελες να βρίσκεσαι άλλου, με κάποια άλλη ίσως ιστορία!
Οι άνθρωποι δεν είναι δεκανίκια κανενός! Δεν είναι στηρίγματα να περνάς το χρόνο σου για λίγο και ύστερα να φεύγεις πάλι! Δεν είναι κολόνες να ακουμπήσεις για λίγο και ύστερα να συνεχίσεις το δρόμο σου ξανά, πίνοντας λίγο νερό να ξεδιψασεις!
Οι πράξεις αν δε τις εννοείς σκορπίζονται και χάνονται μέσα σε μια στιγμή!
Μη φυλακίσεις τα θέλω σου λοιπόν για λίγο! Μην αναλώνεσαι σε αγάπες που δε μπορείς να προσφέρεις αυτό που επιθυμείς!
Η ζωή περνάει για κακές παρέες, ραντεβού από ανάγκη και φλερτ που δεν έχουν τίποτα να σου αφήσουν! Τα όνειρα όμως μένουν και σου δίνουν την επιλογή μα τους χαρίσεις την αιωνιότητα όπως και στους άλλους τη πραγματική και αληθινή ευτυχία!